
وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا * * * شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟ آن مستضعفانی که همواره می گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که اهلش ستمکارند، بیرون ببر و از سوی خود، سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده. * * * بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده است / شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده است
به گزارش پایگاه خبری 598، خبرگزاری «حوزه» روایت زیر را از کتاب «بحارالأنوار» منتشر میکند.
امام هادی علیه السلام:
اذْکُرْ مَصـْرَعَکَ بَیْنَ یـَدَیْ اَهْلِکَ وَ لا طَبیبٌ یَمْنَعُکَ وَ لا حَبیبٌ یَنْفَعُکَ
به یاد آور جان دادن خودت را در میان اهل خودت که نه طبیب، تو را (از جان دادن) منع می کند و نه دوست سودی به تو می رساند.
بحارالأنوار، ج ۷۸، ص۳۷۰